nusabali

Tamiu

  • www.nusabali.com-tamiu

Nengah Longod negak di jinengé marep kangin, batisné maka dua nglénténg. Di samping tengawané ada kopi nu panes duang gelas. Tondén makelo kopiné ento pejanga tekén Wayan Lipur ané kadropon ka teba nuruhin kucit-kucitné.

Sawatara jam sia semengan dugas ento. Langité pelung ning lan ainé nyentér galang. Sambilanga ngantiang kopiné émbon Nengah Longod iteh nyebit tiing lakar anggona ngaé kukusan. Tuah ento geginané sekat ia ngraksa rématik, sakit ané makada ia tusing nyidang buin magarapan di carik. Yén maan seleg magaé, sawatara dasa kukusan pragat baana awai. Kukusan pagaéné titipanga di warung Mén Sukra. Warung ané pinih lais di désané wiréh magenep adepa ditu.

Geginané ngulat kukusan sedeng masi nekang sekaya. Paling sing nyandang anggona mapunpun sadina-dina. Wewehin aji pikolih ngubuh kucit di teba, kayang prabéa masima masi kabayah baana. Pipis pabaang Madé Segara, pianakné ané suba limang tiban magaé di kapal pesiar, lénan tekén tabunganga di bank ada masi anggona menahin umah kanti jani ngelah wangunan balé daja melah. Kéto masi balé delod, paon lan jinengné makejang melah. Apabuin sanggahné, makejang maukir, maprada lan maraab duk. Luh Galuh, pianakné paling kelih ané suba ngantén ka pisaga, dikénkéné masi ngenjuhang pipis.

Sakéwala nasib jelék sing pelut baana ngelidin. Rasa jengah nu dogén ngrécokin kenehné ri kala inget solah Madé Segara ané joh maimpas ajak pangaptiné. Wayan Lipur suba melid sajan nuturin pianakné apang ngalih kurenan ané dadi ajak masima di désa. “Eda nyén nyuang lénan kén nak Bali, pang sing Mémé kéweh,” kéto ia taén mabesen.

Dugas mulih simalu uli dura negara, Madé Segara teka ngajak nak luh mabok keriting tur macunguh lantang. Tusing buungan méméné engsek. “Nyén torisé to, Dé?” kéto Wayan Lipur matakon disubané Madé Segara teka uli ngatehang nak luh ento ka hotél tongosné nginep di Kuta.

“Sofia,” Madé Segara masaut.
“Timpal ajak magaé?”

Madé Segara kituk-kituk. “Kenal di jalan.”

Wayan Lipur mendep. Ia sumangsaya eda-eda nak luh ento gélané Madé Segara. Béh, yén kéto bisa kéweh nyanan. Patuh cara Mén Soklat ané ngelah mantu uli Prancis. Kalingan lakar dadi ajak masima di désa, ngusud cucu dogén tusing karuan lakar baanga mapan i déwék sadina-dina madaki-daki ngundukang kucit. Eda-eda pianaké lakar ajaka magedi uli jumah,

Sekat ento Wayan Lipur pragat nyebeng tur busan-busan ngrenggeng. Apa ja ané sing anut kén kenehné setata uyutanga. Nengah Longod nawang somahné brangti, nanging yén sadina-dina ngompang inguh masi atiné.

“Yan, unduk panaké Madé, eda bas sanget kenehanga,” kéto Nengah Longod taén ngraos tekén somahné ri kala madaar di paon. “Eda bas sanget masi nglémékin. Yén ia kanti ngambul, iraga masi kal kéweh.”

“Yén depin nyanan sakitané matingkah,” saut Wayan Lipur bangras.
“Nah jani pang malu kéto, makelo-makelo dong bisa ia mapineh.”
“Kliwat mungal nyanan.”
“Men kéto ajak ngraos beneh-beneh. Eda ja begbeg uyut.”
“Beli kadén nawang kénkén abetné yén ajak ngraos.”

Nengah Longod mendep, marasa tusing ada gunané buin nugtugang reraosan. Somahné gumanti keras ati, tusing dadi tuturin, apabuin yén tusing anut tekén kenehné. Nanging unduké ento tusing ja sangetanga. Somahné buka kéto ulian tingkah Madé Segara suba bas kaliwat. Lén sajan ajak solahné dugas tondén magaé di kapal pesiar. Pidan dugas mara tamat sekolah tusing ja pati pesu munyi tur kapah kema-mai.

Tusing kapineh baana apa ya ngranang Madé Segara sanget masalin, uli alep sajan dadi rengas buka ubuhan léb. Eda-eda ipidan ia alep buka kéto ulian matilesang déwék krana marasa tiwas. Disubané nyidang matingtingan, nyidang ngulurin kita mapan sida nekaang pipis liu, pesu banggané. Apabuin marasa ngelah goba bagus, jeg aéng agemné buka nak sing kuangan apa.

Sabilang mulih Madé Segara teka nandan nak luh. Setata malénan lan setata orahanga timpal. Nengah Longod suba koh ngomong nanging basang Wayan Lipur ngancan mauled. Yén tusing maan nglémékin tusing empah gedeg basangné.

“Nak kénkén sajané keneh cié, Dé?” kéto Wayan Lipur matakon dugas Madé Segara mataki-taki lakar berangkat buin magaé. “Sing sajan ci ngelah pangrasa. Sing tawang ci kénkén lek atin reramaé jumah. Sing luung tepukina kén anaké yén Madé buka kéto.”
“Buka kéto kénkén?”
“Dratdat-drutdut ajak nak luh ané malénan terus.”
“Men ané kénkén tagih Mémé?”
“Kadén suba taén orang Mémé.”

Liwat nem bulan, Madé Segara buin mulih ngajak nak luh. Méméné ngénggalang ka paon lantas ngubetang jelanan. Sing sida baana naanang jengah kenehné nepukin solah pianakné ané ngancan nyelékang. Nak luh ané ajaka totonan sinah suba uli selat pasih mapan mabok bawak tur matané kupit. “Déwa Ratu, nguda kéné jelék nasib tiangé,” kéto ia maselselan. Nanging ia tusing lakar ngomong apa-apa buin krana sinah tusing ja lakar runguanga yadin kanti kelés bibihné.

Samakeloné Madé Segara jumah, maka dua reramané mendep dogén. Suba sukserah tekén nasib. Pianakné ané kema-mai ajak timpalné tusing rambanga. Tusing taén takonina, tusing taén tanjénina madaar. Depanga dogén sakita kenehné.

Dugas Nengah Longod padidian jumah, Ketut Lénju pisagané, malali tur matakon plapan apa saja Madé Segara matunangan ajak nak luh ané magaé di kafé di sisin pangkungé, warung tongos nak muani-muani iseng magadang sinambi nginem bir muah ané lén-lénan.

Nengah Longod engsek ajahan satondén mabalik matakon, “Uli dija Tut maan orta kéto?”
“To Wayan, panaké jumah, koné pepes nepukin.”
“Kéweh cang Tut, ngajak jlema sing bisa ningehang munyi. Méméné kanti ngambul.”
“Nah, kudiang men Ngah, sabar gén malu. Teruna cara jani nak lén sajan. Méméné nak kija?”
“Ngayah, kadén bin telun odalan di Pura Désa.”
“Yé saja. Cang sing makelo nah, Ngah. Lakar ngarit malu. Eda nyén brangti.”
“Sing kénkén, Tut.”

Nengah Longod tusing madaya pianakné matunangan ajak nak luh ané kasambat tusing beneh. Sakéwala ia tusing ja lakar nekedang orta ané mara sajan dingeha. Jejehina somahné lakar nyangetang ngompang.

Nanging Wayan Lipur suba malunan ningeh orta lén ané makada ia niwang di pura, kanti krama ané ajaka bareng-bareng ngayah pada mabiayuhan. Ada nak ngabarang, Madé Segara maan alangan di jalan, motorné nabrak trek laut ada anak mlaibang ka rumah sakit.

“Inem malu kopié pang sing dingin,” kéto abet Wayan Lipur ané sagét suba negak di samping Nengah Longod. Tusing pesu munyi nang akatih ia makiselan lantas nyemak gelas kopiné. Suud nginem kopiné duang gerosan ia lantas geleng ngulat kukusan, nyaruang sebet kenehné.

Wayan Lipur nginem kopiné padidi. Marasa tusing karunguang ia mendep dogén cara bedogol. Paliatné joh. Nu marawat-rawat solah soléh Madé Segara ané ngaé rasa sebetné sing telah-telah. Krana nadaksara ada tamiu teka, kadropon ia ngusap pipiné ané belus aji telapak lima.

“Om Swastyastu,” tamiuné, nak luh ajaka dua, majalan adéng-adéng nyujur jineng. Nengah Longod lan Wayan Lipur ngwales paganjali tamiuné sinambi nguratiang tamiu ané teka.

“Patut niki jeroné Madé Segara?” kéto patakon nak luh ané sada tua mapanganggo endek cara guru. Nak luh ané besikan nu bajang. Sedeng gobané, makulit kuning langsat. Ia tuah nganggon daster saderana tur masebeng alep.

“Nggih patut,” saut Wayan Lipur. “Ngiring malinggih dumun.”

Maka dua tamiuné lantas negak di jinengé.

“Tiang Madé Miati lan niki Wayan Serinten. Tiang sareng kalih saking panti asuhan, rauh mriki wantah meled nyekenang indik...”
“Indik napi?”
“Niki, Wayan Serinten, sampun kadi pianak tiang padidi. Ipun ten madué sira-sira. Ipun kelih ring panti asuhan. Mangda Bapa sareng Mémé uning, ipun sareng Madé Segara sampun sué saling tresnain. Antuk sué ten naen ketemu malih, tur ten wénten kabar, ipun meled uning indik kahanan Madé Segara.”

Wayan Lipur lan Nengah Longod saling tolih. Maka dua engsek ningeh raos tamiuné.
“Ampura, ipun sampun ten kari,” Wayan Lipur masaut.
“Miih, ipidan…?”

Reraosané pegat. Wayan Serinten nadaksara niwang. Madé Miati ngénggalang ngelut Wayan Serinten lantas bahanga di balen jinengé. Ri kala Madé Miati paling ngeplak-ngeplakin muan Wayan Serinten, Nengah Longod lan Wayan Lipur buin saling tolih, mara ngeh tekén basang Wayan Serinten suba gedé. 7

Komentar