nusabali

Titiang Presidén

  • www.nusabali.com-titiang-presiden

“Sing med-med anaké ngitungang presidén, seletan kupingé. Ditu ngoyong, ngitungang presidén. Dini ngrembug, ngitungang presidén. Ditu ngorta, ngitungang presidén.

Di warung ngopi, ngitungang presidén. Di carik nglondoin, ngitungang presidén. Di patuakan ngalih tuak, masé ngitungang presidén dingeha kin kupingé. Kadéna aluh dadi presidén. Bengong atié ajak kramaé. Kénkén kéto aab guminé jani, Kak?

“2024, Gusti.”
“2024 nu joh, Kak.”
“Mangkin ten wénten sané joh. Sami paek.”
“Nginem arak bin atiban, jani suba punyah ajak makejang. Apané usak to?”
“Tan wénten sané usak. Malah penting nika.”
“Apané penting?”
“Apang nyak nglantur pembangunané, Gusti.”
“Kan mula pasti kéto, Kak.”
“Déréng pasti, Gusti.”
“Dadi kéto?”
“Tergantung sira sané dados presidén pungkuran.”
“Misi kéto pra?”

“Enggih. Yén presidéné pungkuran pateh paturu sekaa roang, satinut presidén mangkin, nglantur pawangunané. Yén musuh ngisiang gumi, nungkalik ambek abah-abahnyané, macet tan nglantur pawangunané. Wénten wawu kakawitin, sampun satenga mamargi, akéh nelasang prabéa, katah nyompong galah lan genah, akéh ngonyang jinah negara, mangkrak. Pembangunan harus lanjut, roang harus menang, musuh suhang pisuh!”

“O, misi maraong mamusuh, Kak?”
“Politik mémang kénten. Nanging saru roang kalawan musuh. Mangkin Gusti Aji maroang sareng titiang, malih jebos bisa mamusuh.”
“Aik ah.”
“Sering wénten musang berbulu ayam, musuh dalam selimut anaké maosang.”
“Béh, sing nyandang milu politik yan kéto?”
“Yén ten biasa mogbog, sampunang berpolitik!”
“Harus dueg mogbog?”
“Politikus boléh berbohong.”
“Oooo pantes.”
“Tetapi tidak boléh salah.”
“Kok gigis-gigis kisi-kisi ngorang tetapi tidak boléh salah, Kak?”
“Biasa. Sané dados, kerasang ngraosang. Sané ten dados kanggéang gigis-gigis.”
“Nguda kéto?”
“Di sagété bakat langgar kidik, mangda saru, antara ada dan tiada.”
“Béééh.... liunan daya.”

Yadiastun wwang wong tani kerek, Pekak Gobiah sareng kekanténan raketnyané ring patuakan Gusti Madé Géwar, taler sareng milu-milu tuwung mligbagang presidén. Mangkin-mangkin puniki tan lanang tan istri, tan cerik tan kelih, tan patani tan pejabat, tan buruh tan manéjer, tan rahina tan wengi, ring margi ring kantor, ring pumahan ring patuakan, ring banjar ring pura, ring pakaryan ring palalian, ring warung ring pasar, setata mligbagang presidén. Yén kadi sapunika aéng ‘magnit’ indik presidén pungkuran, méhméh katekaning sedek majangkut sareng somah ring pasaréan, jeg pupuuuttt... mligbagang sira presidén pungkuran. Ten kénten asané nggih? 

“Nggih, titiang siap jadi presidén.”
“Siap?”
“Siap.”
“Siap biing napi siap brumbun?”
“Adah...”
Sané tiosan nimbal.
“Sayaé nyak dadi presidén.”
“Nyak, nyén ngemaang?”
“To suba. Nyak dong nyak, dané ngemaang ba sing ada.”
Timbal-tinimbal raosé.
“Cégété. Waké bani dadi presidén.”
“Kema naké jemak!”
“To suba né berat.”
Sané tiosan tan nyak kalah.
“Aluh dadi presidén kok.”
“Ané milih nyén?”
“Nah, to sing jelas ndén.”
Yadiastun ten jelas, nanging pangemboné tetep kebut.
“Cang sanggup dadi presidén.”
“Saja sanggup?”
“Ya sangguplah.”
“Mampu?”
“Aduh ndén malu nah, kal ngenceh malu dik néh...”

Wawu katakénin mampu, langsung kenceh-enceh. Dados ampah mangkin, jeg prasidén kanggén macingklak. Antuk campahé mawetu ampah, napi kénten? Nyak, siap, bani, aluh, sanggup, durusang! Sara lédang ngitukang lidah tan patulang, ngemélang cangkem tan papajeg. Nyak, sira naké ten nyak kicén kedudukan? Siap, ten wénten sané ten siap wéhin kursi empuk. Bani, siapa takut? Aluh, ten perlu dueg, menteri sané harus dueg makeber. Sanggup, nguda ten, yan wénten anak nanggap. 

Pekél? Celih? Lihai? Bebaosané wantah nyak, siap, bani, aluh, sanggup. Sakémaon adiri ko tan wénten maosang ‘mampu’. Pekak Gobiah macempléng, sesampuné luad miragiang pabligbagan krama ring bucun balé banjaré mabongbong, ngindikang presidén tan taén ngenduk. Ten sumeken, guyu rinasa, mawinan guyu rarésponané. 

“Nguda benya bin répot nagih, ngidih dadi presidén?”
“Suba nagih, suba ngidih sing ada ngamaang. Apabuin sing nagih sing ngidih.”
“Ngudiang bin nagih?”
“Yan sing tagih?”
“Benya kan ba dadi presidén?”
“Sebagai rakyat maksud Kak é?”
“Sing.”
“Ah, da ajum Kak?”
“Ajum kénkén é.”
“Men?”
“Benya kan suba dadi presidén rumah tangga?”
“Ah éwér san Pekak Gobiah nok. Tombong santen...” 
“Cakeeeppp...”
“Yuyu jukutné...”
“Cakeeeppp...”
“Ngomong seken...”
“Cakeeeppp...”
“Guyu pasautné.”
“Cakeeeppp...”
“Atu Gusti Madé Géwar masé sampun dados presidén.”
“Présidén patuakan?”
“Ha ha ha.... ha ha ha....”
“Béh won atié ngajak Kak Gobiah.”
“Titiang masé presidén jumah. Dadongné, ibu presidén.”
“Préééttt....”
Ya makapréééttt... ya mancitan sami, bubar pabongbongan bucun balé banjaré gara-gara presidén. Pekak Gobiah tan iwang. Presidén ‘praé’ lan ‘sadéré’ punika tan tios manggala jroning paiketan. Ring kulawarga, Presidén Kulawarga. Ring sekaa, Presidén Sekaa. Ring mahasiswa, Presidén Mahasiswa. Pangawi ring Jalan Malioboro, Presidén Malioboro. Ring perusahaan, Presidén Perusahaan. Ring negara, Presidén Negara. Nah niki sané banget kebut bobot kabitbit taler kabatbat kabuatang olih sané patut, sané andel, sané asin. Sané ten patut, sané ten andel, sané ten asin taler sareng ngentungang blakas matali. Sagét ngenén, sedeng becika. Sagét nyaplir, kedeng malih. Ngenén ten untung, nyaplir ten rugi.

Méndahan parikramannyané. Wénten arang-arangan, uring-uringan, urung-urungan, miwah érang-érangan. Wénten musti pasti-pasti, wénten kari bari-bari. Wénten sampun nénggél, nanging tan bani nongol. Wénten nyijih masipta, nanging lek-lek grita. Wénten ngaet dot gati, nanging bingung jroning ati, tan percaya diri, mrika-mriki ngrereh kanti. Wénten tan mabanjar nanging ngebiar, wénten mabanjar malah tan masinar. 

Indiké punika dados jongkok pakaeng ring pakraman, dados tanggun satua ring patuakan. Pekak Gobiah ngilag kacang tanah manyanyah, Gusti Madé Géwar ngompés pésan clengis madon kayu manis. Sareng kalih sinarengan ngunggahang kélé nyérét tuak.

“Aiiiiikkkkk..... aaahhh...”  
“Dadi liu san anak dot dadi présiden, Kak?” 
“Banggéang. Anaké paling dot dadi presidén, yang penting sampun Gusti Aji, titiang presidén.” 7

Olih: I Madé Suarsa

Komentar